@article { author = {Diba, Hosein}, title = {the condition of faith in a moral act to achieve the perfection of the hereafter from the perspective of Ayatollah Javadi Amoli}, journal = {Revelatory Ethics}, volume = {10}, number = {2}, pages = {5-35}, year = {2021}, publisher = {Maarej Research Institute of Revelation Sciences}, issn = {2383-3025}, eissn = {}, doi = {20.1001.1.23833025.1399.10.2.1.9}, abstract = {Most Muslim thinkers, citing the implications of some verses and hadiths, believe that the moral actions of those who do not believe in God Almighty are not necessarily subject to the reward of the Hereafter. Revelation is falsely devoid of faith, it is excluded, or at least it is not certain. They provide, and as his goal is to achieve the perfections of the hereafter, and the only way to achieve this perfection is to use the power of authority in the worldly test. They have lived a moral life, they should not be deprived of human perfection in eternal life. The importance of this issue becomes clear when it comes to the large number of human beings whose population exceeds billions and no fault of the revelatory guidance and consequently the belief in God has been deprived, so let us pay attention, and if we do not consider the above path open to these billions of human beings, we must inevitably look for other solutions to explain the divine wisdom in their creation in a way that is compatible with God's justice in the creation of mankind.}, keywords = {faith,morality,the act of morality,the reward of the hereafter}, title_fa = {بررسی شرط ایمان در فعل اخلاقی برای تحقق کمال اخروی از دیدگاه آیت الله جوادی آملی}, abstract_fa = {بیشتر اندیشمندان مسلمان و از جمله استاد جوادی­آملی، با استناد به دلالت برخی از آیات و روایات، براین باورند که افعالِ اخلاقی کسانی که ایمان به خداوند متعال ندارند لزوما مشمول پاداش اخروی نمی­شود. البته به عقیده ایشان انسانهای اخلاق­مداری که به دلیل قصور و محرومیت از دریافت هدایت وحیانی و ایمان بی­بهره مانده­اند، از تمام نتایج فعل اخلاقی خود بی­بهره نبوده و دست­کم در قالب کاهش عقاب اخروی سود خواهند برد؛ بر این اساس یا باید نیل به پاداش و کمال اخروی را برای این افراد  کلا منتفی دانست و یا در حتمیت آن شک کرد. در این مقاله میزان هماهنگی این دیدگاه با برخی مبانی کلامی و تفسیری بررسی شده است؛ براساس این مبانی، ظرفیتهای وجودی مخلوقات الهی متناسب با هدف و کمال نهایی آنها در خلقت بوده و عبارت است از فطرت و عقلانیتی که زمینه اخلاقی ماندن را برای آنها فراهم می­آورد. چنانکه هدف از خلقت انسان نیل او به کمالات اخروی بوده و نه صرفا رفع عقاب، و اگر یگانه راه رسیدن به این کمال بهره گرفتن از قدرت انتخاب و اختیار در بزنگاه­های امتحان دنیوی است، لاجرم باید پذیرفت کسانی که از روی قصور از موهبت ایمان برخوردار نبودند اما با تلاش خود از دام وسوسه­ها گریخته، انتخاب درست کرده­ و اخلاقی زیسته­اند، نباید از کمال لایق نوعِ انسان درحیات جاودان بی­بهره بمانند. اهمیت این مساله آنگاه آشکارتر می­شود که می­بینیم بیشتر انسانها در طول تاریخ بی­هیچ تقصیری از هدایت وحیانی و به تبع آن ایمان به خداوند محروم مانده­اند؛ چنانکه مسیر فوق را برای این تعداد کثیر از انسان­ها گشوده ندانیم، ناچار باید برای تبیین حکمت الهی در خلقت آنها چاره­ای بجوییم که با عدالت خداوند در نحوه آفرینشِ نوعِ انسان سازگار باشد.}, keywords_fa = {ایمان,اخلاق,فعل اخلاقی,پاداش اخروی,جوادی‌آملی}, url = {https://ethics.isramags.ir/article_126952.html}, eprint = {https://ethics.isramags.ir/article_126952_de744a0dabf75d75bb03b132da4b932c.pdf} }