%0 Journal Article %T صلح: میل به خدا %J اخلاق وحیانی %I پژوهشگاه علوم وحیانی معارج %Z 2383-3025 %A هوبنر, هری %D 2015 %\ 10/23/2015 %V 5 %N 2 %P 120-140 %! صلح: میل به خدا %K صلح %K صلح نخستین %K صلح مسیح %K دوستی %K ادیان توحیدی %R %X اگر بخواهیم چنان که متون مسیحی گفته‌اند صلح‌آفرین باشیم باید در صلح نخستین آفرینش خداوند مشارکت بجوییم. در دین مسیحی سنتی وجود دارد که در پی کاستن از تمایز بین صلح به‌مثابۀیک هدف و صلح به‌مثابۀیک سبک زندگی است و می‌خواسته صلح را یک فرمان بی‌چون‌وچرا ببیند. این سنت صلح را یک دعوت مسیحی می‌داند، دعوت به بازگشت به صلح نخستین خداوند در آفرینش. هرچند صلح هرگز کاملاً بر روی زمین محقق نمی‌شود، بی‌معناست که بگوییم نمی‌توان به نحوی آن را در وجودِ زمانی و مکانی به بیان آورد و بی‌معناست که بخواهیم آن را بدون توسل به صلح نخستینی که خداوند در آفرینش قرار داده است محقق کنیم. به علاوه این برداشت از صلح یک مفهوم بنیادین و مشترک در هر سه دین بزرگ توحیدی است؛ جدا از این که مفهومی که ارسطو از دوستی اجتماعی بیان می‌کند نیز قرابت‌های تنگاتنگی با آن دارد. اینها در حالی است که در جامعۀ سکولار مدرن نه اثری از صلح به معنای توحیدی آن دیده می‌شود و نه از دوستی ارسطویی. اما ساختار جامعۀ معاصر می‌توانست به گونه‌ای دیگر باشد، و بهره‌برداری از منابع عمیق و صلح‌آفرینِ سنت‌های دینی‌مان می‌تواند در این کار به ما یاری کند.     %U https://ethics.isramags.ir/article_16641_fea5c16c7b8e7b7706cf46f444f9c99e.pdf