ارتحال عالم فرزانه آیتالله دکتر احمد احمدی سردبیر محترم سابق مجله اخلاق وحیانی و عضو برجسته هیأت تحریریه را به همۀ ارباب معرفت و فضیلت تسلیت و تعزیت عرض میکنیم. دکتر احمدی نهفقط با سخنانش بلکه با عمل و وجودش، با دلسوزی و خیرخواهیاش و با روح بلندش چون شمع میسوخت و برای اخلاق و فضیلت و پیشرفت معنوی جامعه دل میسوزاند. آیتالله دکتر احمدی فرزند حوزه بود، اما گسترۀ خدمات و اقدامات علمی و اجتماعیاش، افزون بر دانشوران حوزوی در تربیت مدرس دارالشفای قم، دانشجویان تربیت مدرس تهران ، پژوهشگران و دانشگاهیان را از طریق سازمان سمت تربیت، تدبیر و مدیریت میکرد و نمونه مجسمی از وحدت حوزه ودانشگاه در بیان و بنان و در وجود و عمل بود. چه اینکه خود نیز بازهای از زمان را در دفتر همکاری حوزه و دانشگاه مسئولیت و مدیریت داشت. اما دینداری، اخلاق و معنویت او در کنج عزلت زندانی نشد، بلکه آفاق آن درعرصه خانه و خانواده، کار و اداره، تحصیل و تدریس و تعهد و انجام مسئولیت نیز نمود داشت. وی علم و دانش را به شوخی نمیگرفت و اهتمام و وسواس جدّی در دقتها و نکتهپردازیها داشت و مسامحهای را در چاپ و نشر آثار روا نمیداشت. البته دنیا را بیشتر به شوخی میگرفت و جدی نمیپنداشت چه آنکه دلبستگی و اعتنایی به دنیا نداشت و با وجود مسئولیتهای کلان عدیده در طول چهل سال، هیچ حاشیه منفی از خود نگذاشت. حقیقتطلبی وی باعث میشد در عین حال که نسبت به گرایشها و جناحهای سیاسی مختلف منتقد بود، هرجا حقیقتی را میدید به دفاع از آن برخیزد. واقعیتگرایی را با نگاه فلسفی جمع کرده بود و همواره دغدغهاش، نهادینه کردن معنویت برای تودۀ مردم در کف جامعه بود. سخنانش بیتکلف و ساده و دلنشین بود، دغدغههای اخلاقی در نظر و عمل همواره مورد تأکیدش بود و بر آن اهتمام داشت. همه اینها ابیات کتاب اخلاق در زندگی و تجربه زیسته است. فقدان این استاد مکرم و گرانسنگ را، که ضایعهای برای حوزه و دانشگاه است، مجدداً تسلیت میگوییم و رحمت و رضوان برای روح بلندش مسألت داریم. یاد و خاطرهاش گرامی باد و راه و مرامش پر رهرو باد.